معماری اصطلاحی است که هنر و تکنیک مورد نیاز برای طراحی ساختمان ها را در بر می گیرد. این فرآیند بنیادی قبل از شروع مرحله ساخت و ساز تکمیل می شود و منجر به انواع سبک های معماری در طول تاریخ شده است که در عین دستیابی به هدف مشترک پناه دادن به انسان ها برای کار و زندگی ایجاد شده است.
محیط ساخته شده، غنی و متنوع است که شامل سبک‌های طراحی و جنبش‌های معماری همپوشانی است که گاهی قرن‌ها را در بر می‌گیرد و اغلب در سراسر جهان سفر می‌کند و خود را با اقلیم‌ها، مناظر و نیازهای فرهنگی مختلف تطبیق می‌دهد.
این خلاصه شامل برخی از محبوب ترین سبک های معماری در طول تاریخ است، از ساختمان های یونان باستان و روم تا معماری معاصر امروز.
- معماری کلاسیک
یک اصطلاح کلی که به سبک های ساختمانی که در یونان و روم باستان سرچشمه می گیرد اشاره دارد، معماری کلاسیک قرن ها از جنبش های طراحی بعدی در سراسر جهان، از جمله معماری نئوکلاسیک و بازسازی یونانی را تحت تاثیر قرار داده است. برخی از معروف ترین ساختمان های دنیای مدرن بر اساس طرح های یونان و روم باستان ساخته شده اند.
معماری کلاسیک بر تقارن و تناسبات تمرکز دارد. ستون‌هایی با جزئیات دوریک، یونی یا کورنتی. استفاده از مصالحی مانند سنگ مرمر، آجر و بتن؛ و نقوش طراحی کلاسیک مانند قالب‌گیری داخلی، سقف‌های با شیب متوسط، پیش‌روهای جعبه‌ای، اطراف درهای تزئینی و پدیوم‌های شکسته روی درب ورودی.
در حالی که معماری کلاسیک تا حد زیادی با مدرنیسم و معماری معاصر در قرن بیستم جایگزین شد، معماری کلاسیک همچنان به سبک “کلاسیک جدید” ساخته می شود.
2. معماری اسلامی
معماری اسلامی مقوله‌ای از معماری است که به‌عنوان تجلی کالبدی اصول اسلام توسط (مردم با ایمان اسلامی) در قرن هفتم میلادی ایجاد شد و سنت های آن تا به امروز ادامه دارد. ساختمانی که بیشتر با معماری اسلامی پیوند خورده است، مسجد یا عبادتگاه مسلمانان است.
معماری اسلامی که عمدتاً در کشورهای عربی و کشورهای با اکثریت مسلمان در سراسر جهان یافت می شود، در کشورهای اروپایی با تاریخچه عربی یا اسلامی مانند اسپانیا و پرتغال نیز رواج دارد. برخی از عناصر کلیدی آن شامل طرح های هندسی، طاق های نوک تیز و گنبد است.
اشکال تندیس برجسته و جزئیات تزئینی اغلب خیره کننده که مشخصه بناهای اسلامی است شامل برخی از الهام بخش ترین سازه های ساخته شده روی زمین است، مانند تاج محل در هند و الحمرا در گرانادا، اسپانیا.
3. معماری رنسانس
معماری رنسانس در اوایل قرن پانزدهم در فلورانس ایتالیا ظهور کرد. این بنا با احیای اشکال معماری کلاسیک یونان و روم باستان، جایگزین زیبایی شناسی غالب قرون وسطایی معماری گوتیک شد. با تقارن و تناسب دقیق مشخص می شود که عظمت کلیسای سنت پیتر در رم به نمایش گذاشته شده است، که شناخته شده ترین نمونه از این سبک معماری است.
رنسانس (“تولد مجدد”) دو قرن را در بر گرفت و نه تنها معماری بلکه هنر و آرمان های انسانی را در بر گرفت. غول های چند رشته ای از جمله لئوناردو داوینچی و میکل آنژ را تولید کرد. میراث فرهنگی ماندگار رنسانس آن را به یکی از دگرگون‌کننده‌ترین دوره‌های تاریخ غرب تبدیل کرده است.
معماری رنسانس بر مفاهیم کلاسیک زیبایی مبتنی بر تناسب و تقارن متمرکز بود. هندسه نیز در آن گنجانده شده بود و بسیاری از پلان های ساختمان مربع های متقارن بودند. این سبک با سنگ تراشی خاکستری و عناصر کلاسیک مانند گنبدها، ستون ها، ستون ها، لنگه ها، طاق ها و پدیدارها مشخص می شود. ساختمان‌های رنسانس اولیه بر آوردن هوا و نور به فضا متمرکز بودند – اشاره‌ای به طلوع ایده‌آل‌ها و اندیشه‌های رنسانس.
4. معماری تودور
معماری تودور که در دوره تودور از سال 1485 در انگلستان آغاز شد، کلبه‌های کتاب داستان و جذابیت دنیای قدیم را تداعی می‌کند. خانه های تودور توسط صنعتگرانی ساخته شد که عناصر طراحی رنسانس و گوتیک را با هم ترکیب کردند تا سبکی انتقالی ایجاد کنند که در سراسر انگلستان گسترش یافت تا اینکه در سال 1560 توسط معماری الیزابتی جایگزین شد.
سبک تودور در دهه 1890 در ایالات متحده متولد شد و تا دهه 1940 محبوبیت خود را حفظ کرد. خانه‌های تودور دارای جزئیات نیمه‌چوبی مشخص و تیرهای چوبی تزئینی عمودی بلند هستند که نمای بیرونی دو رنگ را ایجاد می‌کنند. با این حال، خانه‌های Tudor Revival اغلب از این ظاهر اصلی تودور برای آجر قرمز رنگ با جزئیات مزین در اطراف پنجره‌ها، دودکش‌ها و ورودی‌ها اجتناب می‌کردند.
5. معماری استعماری
معماری به سبک استعماری برای اولین بار تحت حاکمیت استعماری در ایالات متحده در دهه های 1600 و 1700 ظهور کرد. این یکی از محبوب ترین سبک های معماری خانه در سراسر ایالات متحده است. امروزه، اصطلاح “استعماری” به طور کلی مختصر سبک ساختمان تاریخی است که توسط استعمارگران بریتانیایی در نیوانگلند معرفی شده است، و همچنین سبک احیای استعماری که در قرن بیستم افزایش یافت.
این شامل چندین سبک معماری است که تأثیر چندفرهنگی مهاجران اولیه در ایالات متحده را منعکس می کند، مانند خانه های سبک نمکدان، گرجستان، کیپ کاد، مستعمره فرانسوی، مستعمره اسپانیایی، و استعمار هلندی و غیره.
مشخصه خانه به سبک استعماری، تقارن و شکل مربع یا مستطیل آن است. در وسط است، پنجره ها در هر طرف مطابقت دارند و معمولاً حداقل دو تا سه طبقه وجود دارد. خانه های به سبک استعماری بسیار محبوب هستند زیرا جذابیت محدودی دارند. آنها همچنین به شکل مدولار هستند و اگر قصد دارید دوباره طراحی کنید، کار با آنها را آسان می کند.
6. معماری کیپ کاد
نام معماری کیپ کاد برگرفته از منطقه ساحلی ماساچوست است که در آن سبک مشخصی است. خانه‌های کیپ‌کد، خانه‌دار و جذاب، شباهت‌های ساده و جاودانه‌ای دارند، با عناصری مانند قاب چوب بلوط و کاج، قاب تیر و کفپوش چوبی. شومینه آجری؛ و کفپوش یا سدر شیک سقف و زونا.
مستعمره نشینان انگلیسی در قرن هفدهم برای اولین بار خانه های تالار و سالن های نیمه چوبی انگلیسی را متناسب با آب و هوای تلخ نیوانگلند تطبیق دادند و شکلی باکس تر و باریک تر برای مقابله با عناصر ایجاد کردند. موج دوم به نام احیای کیپ کاد در دهه‌های 1920 تا 1950 به محبوبیت این سبک در سراسر ایالات متحده کمک کرد و در طول رکود و رونق مسکن پس از جنگ در دهه‌های 1940 و 50 به یک راه‌حل اقتصادی تبدیل شد.
حتی در آمریکای بزرگ قرن بیست و یکمی، خانه‌های سبک کیپ کاد با ساخت‌های جدید در اندازه‌های مختلف، جذابیت نوستالژیک محبوب خود را حفظ کرده‌اند.
7. معماری نئوکلاسیک
معماری نئوکلاسیک به سبکی از ساختمان‌ها اطلاق می‌شود که در طی احیای معماری کلاسیک یونان و روم ساخته شده‌اند که در حدود سال 1750 آغاز شد و در قرن 18 و 19 شکوفا شد. در حالی که معماری احیای یونان از عناصر کلاسیک، مانند ستون‌هایی با جزئیات دوریک، یونی، یا کورنتی استفاده می‌کند، نئوکلاسیک با احیای کل مقیاس حجم‌های کلاسیک کل و اغلب در مقیاس بزرگ مشخص می‌شود.
برخی از معروف ترین و به راحتی قابل تشخیص ترین ساختمان های سازمانی و دولتی در اروپا و ایالات متحده به سبک نئوکلاسیک هستند، مانند کاخ سفید و ساختمان کنگره ایالات متحده.
8. معماری ایتالیایی
معماری ایتالیایی به سبک خاصی از ساختمان قرن نوزدهمی اشاره دارد که از معماری رنسانس ایتالیایی قرن شانزدهم الهام گرفته شده است و با تأثیرات زیبا ترکیب شده است که عناصر معماری از گذشته رمانتیک را نشان می دهد که برخی از قوانین سختگیرانه در مورد معماری کلاسیک رسمی را زیر پا می گذارد.
سبک ایتالیایی در سال 1802 زمانی که معمار جان نش اولین ویلای ایتالیایی را در انگلستان به نام کرونکیل در شروپشایر ساخت، متولد شد و توسط کار سر چارلز بری در دهه 1830 ترویج شد. این سبک در سراسر اروپای شمالی، امپراتوری بریتانیا و ایالات متحده از اواخر دهه 1840 تا 1890 گسترش یافت. این یک ساختمان بسیار محبوب بود که در دهه 1860 پس از جنگ داخلی در هر دو محیط روستایی و شهری در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت.
9. معماری یونانی
معماری یونانی از تقارن، تناسب، سادگی و ظرافت معابد یونان باستان قرن پنجم قبل از میلاد الهام گرفته شده است. در ایالات متحده، احیای یونانی از سال 1825 تا 1860 به اوج محبوبیت رسید و به اولین سبک ملی غالب معماری در ایالات متحده تبدیل شد، زیرا از ساحل شرقی در سراسر کشور تا ساحل غربی گسترش یافت و ساختمان های ایالتی، بانک ها، نیوانگلند را ترک کرد. کلیساها، خانه های ردیف شهری، کلبه های گالری دار، و خانه های مزرعه ای جنوبی در پی آن.
آمریکایی‌ها با الهام از زادگاه دموکراسی، عناصر کلاسیک را برای طراحی ساختمان‌هایی برای آنچه در آن زمان هنوز یک دموکراسی جدید بود، به عاریت گرفتند، مانند ستون‌هایی با جزئیات دوریک، یونی، یا کورنتی، که به رنگ سفید برای تقلید از سنگ مرمر مورد استفاده در یونان باستان استفاده می‌شد. سقف های شیب دار ملایم با جلوهای شیروانی؛ و اطراف درب دقیق. فضای داخلی دارای چیدمان ساده و نسبتاً باز است. نسبت های برازنده؛ پنجره ها و درهای طبقه سالن بلند؛ سقف های تزئینی گچ کاری؛ دیوارهای گچی ساده؛ کف تخته پهن؛ و مانتل های سقفی تزئین شده است.
10. معماری ویکتوریایی
اصطلاح معماری ویکتوریایی نه به یک سبک خاص، بلکه به یک دوره اشاره دارد – دوران سلطنت ملکه ویکتوریا از سال 1837 تا 1901. به مکان هایی مانند آمریکای شمالی، استرالیا و نیوزلند گسترش یافت.
معماری دوران ویکتوریا با ارادت غیرقابل تأسف آن به زیور آلات و طراحی داخلی پرآذین آن مشخص شده است. برخی از ویژگی هایی که به شما کمک می کند یک ویکتوریایی را از بیرون تشخیص دهید عبارتند از: سقف های شیب دار. آجر ساده یا رنگارنگ؛ شیروانی های تزئین شده؛ فینال پشت بام؛ ارسی کشویی و پنجره های خلیجی؛ برج های هشت ضلعی یا گرد؛ و ایوان های سخاوتمندانه. فضای داخلی اغلب شامل پله های بزرگ است. طرح بندی پیچیده؛ سقف های بلند؛ صفحات چوبی حکاکی شده پیچیده؛ و شومینه های تزئینی.
11. معماری هنر و صنعت
جنبش هنرها و صنایع دستی واکنشی بود به سبک‌های تزیین شده و تولید انبوه معماری ویکتوریایی که از طراحی دست‌ساز و استفاده از مواد طبیعی مانند سنگ، آجر، چوب و قطعات فلزی فلزی برنز و مس چکشی استفاده می‌کرد. جنبش هنرها و صنایع دستی که در اواسط قرن نوزدهم در بریتانیای کبیر سرچشمه گرفت، در آغاز قرن بیستم به ایالات متحده مهاجرت کرد که شامل معماری، طراحی داخلی، منسوجات، هنرهای زیبا و غیره بود.
بسیاری از سبک‌های معماری از جنبش هنر و صنایع دستی بیرون آمدند، از جمله خانه‌های محبوب صنعتگران و خانه‌های ییلاقی، سازه‌های ساده و متفکرانه که در اصل برای خانواده‌های طبقه کارگر طراحی شده بودند.
خانه های به سبک هنر و صنایع دستی متقارن هستند. پایین به زمین؛ طراحی شده برای کارایی و حداقل نگهداری؛ اغلب دارای شومینه های بزرگ هستند. سقف های کم شیب با برآمدگی های گسترده؛ تیرهای داخلی در معرض; قفسه های کتاب داخلی، صندلی های پنجره و کابینت؛ و چندین پنجره با شیشه های کوچک. ایوان های برجسته; و پلان طبقات باز.
12. معماری هنرهای زیبا
معماری Beaux-Arts یک سبک ساختمانی است که از École des Beaux-Arts پاریس در اواخر دهه 1800 پدیدار شد و در طول عصر طلاکاری به ایالات متحده گسترش یافت. ساختمان‌های هنرهای زیبا ساختمان‌های باشکوه، تئاتری و بسیار پرآذینی هستند که از کلاسیک‌گرایی رومی و یونانی الهام گرفته شده‌اند و از سبک‌های ساختمانی رنسانس و باروک فرانسوی و ایتالیایی، مانند موزه اورسای، الهام گرفته‌اند.
معماران برجسته آمریکایی مانند ریچارد موریس، اچ. اچ ریچاردسون و چارلز مک کیم در مدرسه هنرهای زیبا در پاریس آموزش دیدند و سبک هنرهای زیبا برای پروژه های ساختمانی بزرگ در ایالات متحده، مانند کتابخانه کنگره در واشنگتن دی سی و ساختمان های برجسته مورد استقبال قرار گرفت. مانند ترمینال گراند سنترال و شعبه اصلی کتابخانه عمومی نیویورک در نیویورک. معماری Beaux-Arts در حدود سال 1930 با شروع رکود محو شد و چنین نمایش‌هایی از مجلل را غیر قابل لمس و منسوخ کرد.
13. معماری هنری نو
آرت نوو متاثر از دنیای طبیعی و با اشکال ارگانیک و خطوط سینوسی تعریف شده است، آرت نوو یک جنبش زیباشناختی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است که همه چیز را از معماری گرفته تا طراحی داخلی، مبلمان، دکور، شیشه‌کاری، جواهرات و هنرهای تجسمی را در بر می‌گیرد.
عمدتاً در اروپا و ایالات متحده متمرکز شده است و یک سبک بین المللی در نظر گرفته می شود. انواع هنر نو در کشورهای مختلف با نام های مختلفی شناخته می شوند. اصطلاح Art Nouveau برای اولین بار در بلژیک ظاهر شد و در فرانسه استفاده می شود، جایی که شاخه های این سبک را می توان به عنوان Belle Epoque و Style Guimard نیز نام برد. در اسپانیا، آن را مدرنیسم، و Jugendstil (سبک جوانان) در آلمان نامیده می شود. در ایالات متحده، به لطف آثار برجسته جواهرساز و شیشه‌ساز آرت نوو، لوئیس کامفورت تیفانی (1848-1933)، خالق لامپ نمادین تیفانی، هنر نو اغلب به عنوان سبک تیفانی شناخته می‌شود.
معماری Art Nouveau توسط معماری Art Deco که در دهه 1920 به سبک غالب تبدیل شد، جایگزین شد.
14. معماری آرت دکو
معماری آرت دکو بخشی از جنبش آرت دکو است، یک دوره طراحی مبتکرانه در ایالات متحده و اروپا در دهه‌های 1920 و 1930 که قلمرو مد، هنر، لوازم خانگی و سبک‌های ساختمانی را در سراسر دهه 20 و رکود بزرگ در بر گرفت. اولین نمونه‌های معماری آرت دکو را می‌توان در پاریس، فرانسه یافت، قبل از اینکه این سبک در دهه 1930 در ایالات متحده گسترش یابد و برای همیشه بر خط افق منهتن با آسمان‌خراش‌های نمادین امروزی مانند ساختمان امپایر استیت، مرکز راکفلر و کرایسلر تأثیر بگذارد.
ساختمان‌های آرت دکو از موادی مانند گچ، سفال، شیشه‌های تزئینی، کروم، فولاد و آلومینیوم استفاده می‌کنند. آنها دارای جزئیات هندسی و مزین مانند شورون ها، اهرام، تابش های خورشید یا گل، زیگزاگ و سایر اشکال هندسی هستند. بسیاری از ساختمان‌های آرت دکو شامل رنگ‌های روشن و مجلل با متضاد سیاه، سفید، طلایی یا نقره‌ای هستند. و اغلب دارای اشکال مثلثی تکه تکه هستند. پنجره های تزئینی، هندسی؛ جان پناه ها و گلدسته ها.
15. معماری باهاوس
معماری باهاوس برخاسته از مکتب تأثیرگذار آلمانی است که توسط والتر گروپیوس (1969-1883) در اوایل قرن بیستم تأسیس شد، که هدفی آرمان‌شهری برای ایجاد شکلی کاملاً جدید از معماری و طراحی برای کمک به بازسازی جامعه پس از جنگ جهانی اول داشت. هنرهای زیبا، صنایع دستی، طراحی، معماری و فناوری، باهاوس طراحی منطقی و کاربردی را ترویج کرد که فرمی را در بر می گرفت که از عملکرد پیروی می کرد، کمتر اخلاقیات بیشتر است.
همه ساختمان‌های باهاوس شبیه هم نیستند، اما به طور کلی از تزئینات اجتناب می‌کنند تا بر طراحی ساده، منطقی و کاربردی تمرکز کنند. از اشکال هندسی ساده مانند مثلث، مربع و دایره استفاده کنید. عدم تقارن ویژگی؛ استفاده از مواد مدرن مانند فولاد، شیشه، بتن؛ دارای ویژگی هایی مانند سقف های مسطح، دیوارهای پرده شیشه ای و نماهای صاف است.
زمانی که گروپیوس و سایر اعضای برجسته باهاوس در دهه 1930 به ایالات متحده مهاجرت کردند و بعداً بر توسعه مدرنیسم در دهه 1950 و 1960 تأثیر گذاشتند، باهاوس به سبک بین المللی تبدیل شد. اصول معماری و طراحی باهاوس هنوز بر شکل و ظاهر اشیاء روزمره تأثیر می گذارد.
16. معماری صنعتی
یک اصطلاح کلی که برای توصیف ساختمان‌هایی که برای تسهیل نیازهای صنعت ساخته می‌شوند، استفاده می‌شود، معماری صنعتی طیفی از انواع ساختمان‌ها و سبک‌هایی را در بر می‌گیرد که عملکرد و طراحی را با هم ترکیب می‌کند و در سراسر جهان صنعتی مانند کارخانه‌ها، انبارها، ریخته‌گری‌ها، کارخانه‌های فولاد یافت می‌شود. ، برج های آب، سیلوهای غلات، کارخانه های تقطیر، آبجوسازی، پالایشگاه ها، نیروگاه ها و سایر سازه های سودمند. اولین ساختمان های صنعتی در دهه 1700 در طول اولین انقلاب صنعتی که عمدتاً در بریتانیا از حدود 1760 تا 1840 رخ داد ساخته شد.
اما امروزه وقتی به معماری صنعتی اشاره می‌کنیم، بیشتر به ساختمان‌هایی اشاره می‌کنیم که در واکنش به استفاده گسترده از مصالح جدید مانند فلز و بتن و همچنین روش‌های تولید انبوه ناشی از انقلاب صنعتی دوم در اواخر نوزدهم پدید آمدند. اوایل قرن بیستم، و بلوک های ساختمانی برای معماری مدرن را تشکیل دادند.
ویژگی های معماری صنعتی ممکن است شامل پلان های بزرگ و باز باشد. سقف های بلند؛ مواد خام خام مانند بتن، آجر و فلز؛ عدم وجود تزئینات در نمای ساختمان؛ آجرهای اکسپوز، کانال کشی و لوله کشی؛ و پنجره های بزرگ فلزی.
17. معماری مدرن
معماری مدرن به سبک معماری اشاره دارد که در اوایل تا اواسط قرن بیستم شکوفا شد. معماري مدرن با رد سبك‌هاي تزئيني گذشته نزديك، از خطوط تميز استفاده مي‌كند. طراحی عملکردی؛ پلان های طبقه باز؛ ذخیره سازی داخلی؛ تمرکز بر موادی مانند فولاد، بتن، آهن، شیشه، چوب، آجر و سنگ؛ و تمرکز بر ادغام معماری با چشم انداز طبیعی در حالی که فضای بیرون را به داخل با استفاده از پنجره های بزرگ برای ورود نور و هوای طبیعی به داخل می آورد.
معماران مدرنی مانند فرانک لوید رایت، دنیای جدیدی از معماری را با طراحی کارکردی که از فرم پیروی می کند، بازتعریف کردند، و تعداد زیادی از طراحان اواسط قرن، منظره ساخته شده و دنیای طراحی داخلی را با مبلمان مدرن میانه قرن تغییر دادند که امروزه به شدت محبوب هستند.
18. معماری بروتالیست
معماری بروتالیست (دهه 1950-1970) با ساختارهای بتنی ساده، بلوک مانند و حجیم مشخص می شود (این اصطلاح بازی با عبارت فرانسوی بتن خام، béton brut است). با خطوط ساده و گرافیکی، ظاهری سنگین، پالت تک رنگ و فقدان تزئینات، Brutalism یک سبک جسورانه، در چهره شما و همیشه قطبی کننده است.
شاخه ای از مدرنیسم، معماری بروتالیستی قبل از اینکه در دهه 1980 محو شود و جای خود را به پست مدرنیسم و سبک های معاصر امروز بدهد، به یک انتخاب محبوب و همیشه بحث برانگیز برای ساختمان های سازمانی در سراسر جهان تبدیل شد. اما تاثیر این سبک را می توان در محصولات معاصر و طراحی داخلی، مبلمان، اشیا و طراحی وب مشاهده کرد.
19. معماری پست-مدرن
معماری پست مدرن جنبشی در قرن بیستم است که با ترکیبی از سبک های کلاسیک و مدرن مشخص می شود. این معماری در دهه‌های 1960 و 1970 به عنوان پاسخی به معماری مدرن غالب در اواسط قرن بیستم پدیدار شد، که معماران پست مدرن آن را بی‌مکان و صلب می‌دانستند که از مصالح مدرن براق مانند فولاد و شیشه ساخته شده بود و فاقد تزئینات و احساسات بود.
موفق‌ترین ساختمان‌های پست مدرن، شخصیت، شوخ طبعی و برداشتی کنایه آمیز از عناصر و حرکات معماری گذشته دارند، و از زیبایی متعارف و تصورات مربوط به آنچه که طعم خوب را تشکیل می‌دهد، اجتناب می‌کنند. ساختمان‌های پست مدرن با استفاده از قاعده‌شکنی از سبک‌های متفاوت، می‌توانند برای افراد ناآشنا چالش‌برانگیز باشند و به سمت کیچ و کمپ گرایش پیدا کنند.
برخی از جنجالی‌ترین، تحریک‌آمیزترین، خاص‌ترین و به یاد ماندنی‌ترین ساختمان‌های جهان از جنبش معماری پست مدرن بیرون آمده‌اند، مانند مرکز پمپیدو در پاریس و سالن کنسرت والت دیزنی در لس‌آنجلس.
20. معماری معاصر
معماری معاصر یک عبارت کلی است که شامل طیف وسیعی از سبک‌های ساختمانی امروزی است که اغلب به‌طور اساسی با یکدیگر و گاهی اوقات با هر چیزی که قبلاً بوده متفاوت به نظر می‌رسند. معماری معاصر دوره مدرن نیمه اول قرن بیستم و دوره پست مدرن را تا دهه 90 دنبال کرد.
معماران معاصر با استفاده از مصالح نوآورانه و روش‌های ساختمانی مانند منحنی‌های تولید شده توسط کامپیوتر، فناوری برش لیزری و چاپ سه‌بعدی، فرم‌های گرد، خطوط منحنی، حجم‌های نامتعارف، عدم تقارن و پلان‌های طبقه باز را در بر می‌گیرند. پایداری یکی از ویژگی های مهم معماری معاصر است. خانه های جدید سفارشی ممکن است به سبک معاصر باشند، اما لزوما اینطور نیستند.
منبع مقاله: https://www.thespruce.com/top-architectural-styles-4802083